© 2016-2024 Fundacja INSTYTUT EDUCATIO DOMESTICA. Wszystkie prawa zastrzeżone. 

Wszelkie materiały (treści, teksty, zdjęcia itp.) przedstawione w obrębie domeny: www.edukacja-domowa-instytut.pl. są objęte prawem autorskim

i podlegają ochronie na mocy „Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych” z dnia 4 lutego 1994 r. (Dz.U.2021.1062).

Kopiowanie, przetwarzanie, rozpowszechnianie tych materiałów w całości lub w części bez zgody autora jest zabronione.

Politycy są tak zaabsorbowani bieżącymi sprawami, oczywiście zawsze w ich odniesieniu do generalnej strategii ich własnych partii, że trzeba im nieustannie przypominać o takich faktach, które dla niektórych ich wyborców są akurat ważne i ponadczasowe, inaczej mówić będą tymże wyborcom, jak to miała w zwyczaju królowa Bona: Molto bene, molto bene!
 
Wiedzcie zatem, o politycy, iż rodziny edukacji domowej ciągle doświadczają problemów z wprowadzoną przez Minister Annę Zalewską, sowieckim obyczajem, „wojewódzką rejonizacją” [art. 37. ust. 2. pkt 1)].
 
Ilekroć MEN publicznie (także wobec Sejmu) wypowiadało się w tej kwestii, to ciągle podkreślało, że kwestionowany tu zapis „wiąże się bezpośrednio z potrzebami zgłaszanymi przez rodziców w zakresie możliwości korzystania z pomocy szkoły”. Owe „zgłoszenia” to efekt nieszczęsnych zabiegów okołosubwencyjnych tzw. grupy roboczej, z którą MEN pozorował współpracę, by ją ostatecznie niecnie oszukać.
 
Niech po raz kolejny przemówią więc fakty (co do których groźby zaistnienia sam uprzedzałem, zanim mleko się rozlało), według doniesień z terytorium naszego kraju:
 
Wiele rodzin z kilkorgiem dzieci ma kłopoty z powodu konieczności współpracy z kilkoma szkołami jednocześnie. Dzieci „sprzed ustawy” mogą dalej być zapisane do dowolnej szkoły w kraju (choć wyłącznie do końca danego cyklu kształcenia), podczas kiedy dzieci objęte aktualnie obowiązującą, „reformatorską” ustawą jedynie do szkoły w obrębie własnego województwa. Taki stan rzeczy generuje nie tylko problemy z transportem okołoegzaminacyjnym (nie daj Bóg, żeby egzaminy wypadły w kolejnych szkołach równocześnie!), ale także z resztą edukacyjnodomowej logistyki, bo wskutek braku jakichkolwiek regulacji różne są „zasady gry” w różnych szkołach. Osobną jest sytuacja, w której szkoła z sąsiedniego województwa leży bliżej, niż wszystkie dostępne we własnym województwie, a pomimo twierdzenia MEN, że „zezwolenie” na edukację domową można uzyskać z każdej szkoły, prawda jest zupełnie inna. Szkoły, szczególnie zaś szkoły publiczne, nie uzyskujące żadnych korzyści ze współpracy z rodzinami edukacji domowej, a mające z tym tylko formalno-organizacyjny kłopot, wcale się do tego nie palą.
 
W większej części województw brak szkół (szczególnie na etapie szkoły średniej!), które mają doświadczenie we współpracy z edukatorami domowymi. Owo doświadczenie to sprawa kardynalna, ponieważ szkoły-nowicjusze nie radzą sobie sprawnie z organizacją takiej współpracy, m.in. z rodzinami z dziećmi ze specjalnymi potrzebami. W dodatku rodzice z małych wspólnot religijnych nie mogą podejmować współpracy z preferowanymi przez siebie szkołami, bo te … leżą w innym województwie.
 
Rejonizacja powoduje również kłopoty w uzyskaniu opinii publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej - a tylko taka może ją wydać - niezbędnej w procedurze formalnej wobec dyrektora szkoły. Poradnia „rejonowa” dla miejsca zamieszkania ucznia bywa, że nie chce go przyjąć, bo ów „nie uczęszcza” do szkoły na jej terenie, podobnie jak poradnia z terenu, na którym leży wybrana przez rodziców szkoła do współpracy w zakresie edukacji domowej, do której też faktycznie „nie uczęszcza”. To, że zdaniem MEN uczeń edukacji domowej „uczęszcza”, mimo iż fizycznie „nie uczęszcza”, poradników obchodzić nie musi. A już powszechnym problemem jest trudność w uzyskaniu, najczęściej kilkukrotnych, „audiencji” w poradni, co odwleka w czasie, niekiedy o kilka miesięcy, uzyskanie wymaganego dokumentu.
 
Zbijmy także argumentację MEN, że w przypadku tej zmiany mamy do czynienia z prawdziwym błogosławieństwem ze strony państwa. Domniemane korzyści ze współpracy ze szkołą z terenu województwa zamieszkania są dla niemal wszystkich rodzin, podejmujących taką współpracę, zwyczajnie nieosiągalne, w części zaś możliwe do realizacji równie dobrze „zdalnie”, jak na edukację domową przystało.
 
Z czysto praktycznego względu - bo i w ramach „własnego” województwa odległość domu od szkoły można liczyć w setkach kilometrów, a choćby i nawet było to „zaledwie” kilkadziesiąt kilometrów – niemożliwym jest, nawet doraźne, korzystanie ze wskazanych ustawowym przepisem dobrodziejstw zajęć dodatkowych, rewalidacyjnych czy rozwijających, realizowanych w siedzibie szkoły, a także z dostępu do pomocy dydaktycznych, jakimi dysponuje szkoła.
 
Korzystanie, z kolei, z pomocy psychologiczno-pedagogicznej, doradztwa zawodowego i okołoegzaminacyjnych konsultacji, jakich udziela uczniowi w potrzebie dana szkoła, równie dobrze niż na miejscu może być realizowane za pośrednictwem elektronicznych mediów. Podręczniki i materiały ćwiczeniowe szkoła wypożycza lub udostępnia uczniowi za pomocą „poczty”. Gdzież tu zatem kłopot z pozawojewódzką odległością szkoły od rodzinnego domu ucznia?!
 
Tak wyglądają powszednie realia edukacji domowej po ustawowej „dobrej zmianie”!
U podstaw tego wszystkiego mamy jeszcze jednak do czynienia z kwestią fundamentalną: z prawem, które nie jest sprawiedliwe! Wielorakiej negatywnej dyskryminacji doznają w zakresie edukacji domowej rodzice i uczniowie nie tylko ze względu na miejsce zamieszkania, specjalne potrzeby czy przynależność do małych grup religijnych, ale i generalnie z powodu woli korzystania z tej całkowicie przecież legalnej formy spełniania wszystkich obowiązków edukacyjnych w naszym kraju. Takiego traktowania zabrania, jaką by nie była ułomną, Konstytucja RP (Art. 32.).
 
Może czas, by rządzący zwrócili na to swoją uwagę?!
 
prof. UAM dr hab. Marek Budajczak

Słów kilka o „rejonizacji” w edukacji domowej

czyli o przywiązaniu chłopa (czytaj: ucznia edukacji domowej) do ziemi

08.08.2019 r.

Szkoły polecane przez

Instytut Educatio Domestica

Więcej informacji:

Kontakt

Dzięki Tobie możemy się rozwijać: 

Edukacja oparta na domu i rodzinie obejmuje:

1. zobowiązanie ze strony rodziców do wychowania i wykształcenia swoich dzieci,

2. naukę, dla której dom rodzinny stanowi główną bazę i zaplecze, i która odbywa się pod nadzorem rodziców,  

3. plan nauczania, który łatwo daje się dostosować do sytuacji i potrzeb,  

4. nauczanie w domowym środowisku zamiast w instytucjonalnej klasie,  

5. udział rodziny w życiu lokalnej wspólnoty,  

6. korzystanie z ogólnodostępnych pomocy dydaktycznych. 

 

www.sobieski.org.pl ("Historia, rozwój i filozofia edukacji domowej" str. 19)

Prof. Brian D. Ray

Czym jest edukacja domowa?

Prof. Marek E. Budajczak

Co to jest Edukacja Domowa?

Edukacja domowa to odmiana kształcenia, w której rodzice przejmują od czynników społecznych całkowitą za edukację odpowiedzialność, stając się w obrębie rodzinnego domu „nauczycielami” dla własnych dzieci. To klasyczne wyobrażenie jest oczywiście modyfikowane przez realia. I tak, w edukacji domowej biorą niekiedy udział osoby spoza małej rodziny, np. wynajęci nauczyciele, dokonuje się ona także i w innych przestrzeniach poza domem: w muzeach, ośrodkach kultury, siedzibach młodzieżowych organizacji, klubów sportowych, w miejscach kultu religijnego, itp. Wbrew pozorom, właśnie dzięki takim bogatszym kontaktom z członkami własnej rodziny oraz wybranymi ludźmi spoza niej, w istotniejszym niż dla „szkolnych” dzieci stopniu zachodzi intensywna socjalizacja.

     Według badań, dzieci uczące się w domu są dobrze, konstruktywnie „uspołecznione”. Są też dzięki indywidualnemu podejściu bardziej aktywne w swojej nauce, stając się w niej coraz bardziej autonomicznymi badaczami świata, czynnie w nim uczestniczącymi. Także i tu wyniki naukowych badań potwierdzają pozytywne efekty tej formy edukacji, niezależne od poziomu wykształcenia rodziców i dysponowania przez nich uprawnieniami nauczycielskimi, podobnie jak niezależne od stopnia zamożności rodziny. Kariery edukacyjne i życiowe „absolwentów” domowego kształcenia są zdecydowanie pozytywne.

"Jest to kolejne i rozszerzone wznowienie publikacji profesora Marka Budajczaka, zajmującego się nie tylko praktyką edukacji domowej, ale również prowadzącego rzetelne badania naukowe na temat tej formy kształcenia. Ich wynikiem jest właśnie wspomniana książka, powstała na podstawie obszernej anglojęzycznej literatury przedmiotu, analizy prawa oświatowego kilku państw, jak i licznych kontaktów z rodzinami ED mieszkającymi w Polsce, jak również za granicą. Książka ta wprowadziła także i właścicielkę Wydawnictwa Iosephicum w cudowny świat edukacji domowej, powinna więc rozwiać wiele wątpliwości dotyczących tej sprawy. Myślę, że i dzisiaj będzie dobrze służyła wielu rodzinom."

Marek Budajczak

Edukacja domowa ... po latach

Pionierzy edukacji domowej

Blog Izy Budajczak-Moder

Masz pytania dotyczące edukacji domowej?

Nie wiesz, czy to dobry wybór dla Twojego dziecka? Nie wiesz, którą szkołę wybrać? Nie wiesz, jak załatwić formalności?

Zadzwoń do nas!

Zapraszamy Państwa

do współpracy!

Więcej tutaj: Kontakt

Możliwość wsparcia działań Instytutu Educatio Domestica: 73 8682 0004 0031 0066 2000 0010

Instytut Educatio Domestica